با گرانی روزافزون قیمت جهانی سوخت‌های فسیلی و مسئله سهمیه بندی اینگونه سوختها در کشورمان بر آن شدم تا اندکی درباره انواع دیگری از سوخت ها که قابل استفاده در خودروهای شخصی هستند بنویسم.
بیش از یک قرن پیش, پیش از آنکه خبری از بنزین و گازوئیل باشد خودروها و ماشین های کشاورزی اولیه با سوخت های تجدیدپذیر و تمیزسوزی که پایه گیاهی/حیوانی داشتند کار میکردند ولی به علت ضعف کشاورزی مکانیزه آن روزگار و کم بودن محصولات کشاورزی اینگونه سوختها قیمت بالایی داشتند, سپس شیمیدان ها دست به کار شدند و سوخت های فسیلی مناسب خودروها مانند بنزین و گازوئیل را کشف کردند که به علت فراوان بودن و ارزانتر بودن به سرعت بازار را پر کردند و باعث شدند سوخت های سالم و تجدیدپذیر گیاهی/جانوری برای مدتی طولانی به کلی از صحنه تاریخ محو شوند. حال با رو به پایان بودن ذخایر نفت و گرانی روزافزون این گونه سوختها و در کنارش آلودگی بیش از اندازه زمین و از آن سو وسعت یافتگی کشاورزی اوضاع به کلی وارونه گشته و زمانش فرا رسیده تا دوباره سوخت‌های تمیز و تجدیدپذیر یک قرن پیش به یاری بشر بیایند ولی اینبار با قیمتی بسیار ارزانتر. از این پس در اینجا اینگونه سوخت ها را "سبز" خواهیم نامید. دو سوخت سبز قابل استفاده در خودروهای کنونی (بی یا با دستکاری خیلی کم در سیستم خودرو) بایودیزل (Biodiesel) و اتانول (Ethanol) هستند.
خودروها بر اساس نوع سوخت مصرفی (و موتور مناسب آن سوخت) به دو دسته کلی بنزین‌سوز و دیزلی تقسیم می‌شوند. هر یک دارای نقاط ضعف و قدرتی هستند که بطور کوتاه میشود گفت گونه بنزین‌سوز دارای عمر کوتاه, شتاب بیشتر, صدای کمتر, سرعت کمتر و نیاز به سرویس بیشتر است در حالی که گونه دیزلی دارای عمر بسیار بیشتر, شتاب کمتر, صدای بیشتر, سرعت بیشتر و نیاز به سرویس کمتر می‌باشد. چیزی که می‌خواهم بدانید اینست که هر دو گونه میتوانند با سوخت‌های نافسیلی نیز کار کنند.
اتانول همان الکل خوراکی است که مخلوطش با بنزین (20٪ بنزین و 80٪ اتانول) را میشود تقریبن در تمامی خودروهای بنزین‌سوز ساخته شده در سال 2000 تاکنون, بدون هیچ مشکل و نیاز به دستکاری سیستم استفاده کرد. اتانول به علت کم بودن مقیاس تولید امروز قیمت زیادی دارد (تقریبن 10 برابر بنزین) ولی اگر یک کشور تصمیم بگیرد در مقیاس گسترده اتانول برای سوخت خودروها تولید کند قیمت آن بسیار ارزان خواهد بود. همچنین افراد مشتاق میتوانند اتانول مصرفی خود رو با اندکی سرمایه گذاری مفید تولید کنند. از دیگر مزایای اتانول پاکی هوا و بیشتر شدن عمر بهینه‌ی موتور خودرو است. از مزایای اقتصادی/سیاسی این سوخت نیز میشود از خودکفایی و بی‌نیاز شدن به کشورهای بیگانه برای تامین سوختمان نام برد.
اتانول همان الکل خوراکی است که مخلوطش با بنزین (20٪ بنزین و 80٪ اتانول) را میشود تقریبن در تمامی خودروهای بنزین‌سوز ساخته شده در سال 2000 تاکنون, بدون هیچ مشکل و نیاز به دستکاری سیستم استفاده کرد. اتانول به علت کم بودن مقیاس تولید امروز قیمت زیادی دارد (تقریبن 10 برابر بنزین) ولی اگر یک کشور تصمیم بگیرد در مقیاس گسترده اتانول برای سوخت خودروها تولید کند قیمت آن بسیار ارزان خواهد بود. همچنین افراد مشتاق میتوانند اتانول مصرفی خود رو با اندکی سرمایه گذاری مفید تولید کنند. از دیگر مزایای اتانول پاکی هوا و بیشتر شدن عمر بهینه‌ی موتور خودرو است. از مزایای اقتصادی/سیاسی این سوخت نیز میشود از خودکفایی و بی‌نیاز شدن به کشورهای بیگانه برای تامین سوختمان نام برد.
بایودیزل از واکنش 80٪ روغن گیاهی/حیوانی و 20٪ متانول (الکل صنعتی) و اندکی سود سوز‌آور بوجود می‌آید. این سوخت برای خودروهاو ماشین آلات دیزلی کاملن مناسب است. از مزایای آن میشود به قیمت ارزان و تولید آسان, پاکی هوا (تنها فرآورده سوختن بایودیزل گلیسیرین است که در صابون‌سازی میشود از آن استفاده کرد) و بیشتر شدن عمر موتور اشاره کرد. روغن مصرفی در ساخت بایودیزل می‌تواند جانوری یا گیاهی باشد. همچنین نیازی به تازه بودن روغن نیست, از روغن مصرف شده نیز میتوان بدون هیچ مشکلی برای تولید بایودیزل استفاده کرد. تهیه و تولید این سوخت برای افراد بسیار آسان و ارزان است ولی بایودیزل نیز در صورت راه‌اندازی خط تولید گسترده در کشور بسیار ارزانتر خواهد بود.
یک جایگاه سوختگیری در برزیل با چهار گونه سوخت برای عرضه:بایودیزل (B3), گازوهول (E25), اتانول خالص (E100) و گاز فشرده طبیعی (CNG)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر